දොරකඩට ඇවිත් හිට ගෙන - හිනා වෙන නමුත්
තවම කෙහෙරැළින් දිය වෑහෙනව රාජිනී
ළපටි සුදු මිරිස් මල් දිලිහෙනව රාජිනී
දෙවොල් මඩුවෙ සුදු වැලි කැට පුරුද්දට වගේ ගැන ගැන
සීනු හඬට කන් දෙන විට පිරුණු හිත මුවින් උතුරන අපූරුව මැදින්
රාස්සිගේ අව් කෙඳි ටික නාගදීපයට එපිටින්
මුහුදෙ ගිලෙන විට සිහිලයි නොවෙද රාජිනී
මග වසන වළා තිර පට ඉරා ගෙන උජාරුවකින්
බක් මහේ නැවුම් සඳවත පෙරඹරින් නැගී එන හැඩ වියැක යන සඳ
කතා කරන ඇස් වහගෙන අගය පෙන්වනා විටදිත්
නුඹ තරම් සොඳුරු කවියක් නැහැනෙ රාජිනී
ගායනය හා සංගීතය - සේනානායක වේරලියැද්ද
සුන්දරත්වය යන පදය ජාති, ආගම්, කුල ගොත් නොහඳුනයි. තරුණියකගේ සුන්දරත්වය ගැන මෙය නොකිවමනාය. අපට නුහුරු නුපුරු යාපනය පළාතේ සොබා සුන්දරත්වය සිතතුළට ගෙනෙන මනරම් පද වැලක් මෙම ගීතය සතුය. ස්නානයෙන් පසුව පළමුවෙන්ම කරන තිලක තැබීම මොනතරම් අපූරුවට රචකයා විස්තර කරන්නේද?
"නළල වියළවා විගසින් - තිලකයක් තබා අතකින්
දොරකඩට ඇවිත් හිට ගෙන - හිනා වෙන නමුත්"
"තවම කෙහෙරැළින් දිය වෑහෙනව රාජිනී"
උතුරු දිග මහා තැනිතලාවේ සුන්දරත්වය විස්තර කරන මෙම පද කෙතරම් ළගන්නා සුළු ද?
"ළපටි සුදු මිරිස් මල් දිලිහෙනව රාජිනී"
"රාස්සිගේ අව් කෙඳි ටික නාගදීපයට එපිටින්
මුහුදෙ ගිලෙන විට සිහිලයි නොවෙද රාජිනී"
මෙම දමිළ තරුණියගේ සුන්දරත්වය මනාව විස්තර කෙරෙන පද, ඇගේ රූපය අප හමුවේ මවා පෙන්වයි. දෙවොල් මඩුවේ වැලි කැට පුරුද්දට වගේ ගණින ඇගේ සංවර භාවය මෙයින් පෙන්වයි. ඇය දේවාලයට යනුයේ බිම බලා ගෙනය. නමුත් දෙවොලේ සීනු හඬට කන් දෙමින් හිරු බැස යන දසුන අතරෙහි තම පෙම්වතා දකින ඇගේ සතුට මුහුණින් පිළිඹිබු වන්නේය. වැහි වළාකුලින් බර බක් මස රාත‍්‍රියක, වළාකුළු ඈත් මෑත් වූ මොහොතක, ඒ අතරින් පුර පස සඳ බැස යන යාමයෙක පවා ඇය සොඳුරුම කවියකි. ඇගේ ඇස් කථා කරයි (භාෂාවන් වෙනස් ය, ඔවුන්ට එමගින් කථා කළ නොහැක). තරුණියන් කතා නොකර කරන අගය පෙන්වීම ඇය කරනුයේ දෙනෙත් පියා ගැන්මෙනි. එවිට පවා ගීත රචකයා දුටු සොඳුරුතම කව වනුයේ ඇයයි. මෙම ගීතය පුරාවටම දිස්වෙන වචන භාවිතයේ සංවර භාවය අගය කළ යුතු කරුණකි. එබඳු සංවරයක් තුළ පවා සිටිමින් වචනයෙන් ඇඳි සිත්තමක් බවට මෙම ගීතය පෙරළා ඇත. සේනානායක වේරලියැද්ද නම් වූ සුවිශේෂ ශිල්පියාගේ මධුර තනුව මෙම පද වැලට අති සාධාරණයක් ඉටුකර ඇත. ඔහුගේ මනැසේ බිහිවූ අළුත් තාලයන්ගේ සංඛ්‍යාව, ඔහු ගේ ගීයන්හි ඇති විවිධතාවය මගින්ම මොනොවට පැහැදිලි වේ. මෑතක සිට නිහඬව සිටියත් නැවත ඔහු නිර්මාණකරණය අරඹනු ඇතැයි ප්‍රබුද්ධ ජනයා උදක්ම බලා පොරොත්තු වෙති.
අසන්න
"නළල වියළවා විගසින් - තිලකයක් තබා අතකින්
දොරකඩට ඇවිත් හිට ගෙන - හිනා වෙන නමුත්"
"තවම කෙහෙරැළින් දිය වෑහෙනව රාජිනී"
උතුරු දිග මහා තැනිතලාවේ සුන්දරත්වය විස්තර කරන මෙම පද කෙතරම් ළගන්නා සුළු ද?
"ළපටි සුදු මිරිස් මල් දිලිහෙනව රාජිනී"
"රාස්සිගේ අව් කෙඳි ටික නාගදීපයට එපිටින්
මුහුදෙ ගිලෙන විට සිහිලයි නොවෙද රාජිනී"
මෙම දමිළ තරුණියගේ සුන්දරත්වය මනාව විස්තර කෙරෙන පද, ඇගේ රූපය අප හමුවේ මවා පෙන්වයි. දෙවොල් මඩුවේ වැලි කැට පුරුද්දට වගේ ගණින ඇගේ සංවර භාවය මෙයින් පෙන්වයි. ඇය දේවාලයට යනුයේ බිම බලා ගෙනය. නමුත් දෙවොලේ සීනු හඬට කන් දෙමින් හිරු බැස යන දසුන අතරෙහි තම පෙම්වතා දකින ඇගේ සතුට මුහුණින් පිළිඹිබු වන්නේය. වැහි වළාකුලින් බර බක් මස රාත‍්‍රියක, වළාකුළු ඈත් මෑත් වූ මොහොතක, ඒ අතරින් පුර පස සඳ බැස යන යාමයෙක පවා ඇය සොඳුරුම කවියකි. ඇගේ ඇස් කථා කරයි (භාෂාවන් වෙනස් ය, ඔවුන්ට එමගින් කථා කළ නොහැක). තරුණියන් කතා නොකර කරන අගය පෙන්වීම ඇය කරනුයේ දෙනෙත් පියා ගැන්මෙනි. එවිට පවා ගීත රචකයා දුටු සොඳුරුතම කව වනුයේ ඇයයි. මෙම ගීතය පුරාවටම දිස්වෙන වචන භාවිතයේ සංවර භාවය අගය කළ යුතු කරුණකි. එබඳු සංවරයක් තුළ පවා සිටිමින් වචනයෙන් ඇඳි සිත්තමක් බවට මෙම ගීතය පෙරළා ඇත. සේනානායක වේරලියැද්ද නම් වූ සුවිශේෂ ශිල්පියාගේ මධුර තනුව මෙම පද වැලට අති සාධාරණයක් ඉටුකර ඇත. ඔහුගේ මනැසේ බිහිවූ අළුත් තාලයන්ගේ සංඛ්‍යාව, ඔහු ගේ ගීයන්හි ඇති විවිධතාවය මගින්ම මොනොවට පැහැදිලි වේ. මෑතක සිට නිහඬව සිටියත් නැවත ඔහු නිර්මාණකරණය අරඹනු ඇතැයි ප්‍රබුද්ධ ජනයා උදක්ම බලා පොරොත්තු වෙති.
අසන්න
No comments:
Post a Comment