Wednesday, May 27, 2009

මා හැර දමා ගිය මියු ලැසී

ගීතයක් සේ මතු වෙයන් නොසිතූ වෙලාවක
හීනයක් සේ පෑදියන් තනිවූ විරාමෙක
මා හැර දමා ගිය මියුලැසී

හෙට දිනත් පෙර මගක් අරමුණක් නැති ගෙවෙන දිවියේ
ඉසිබුවක් ලෙස හෝ
ගෙවුණු රසබර මතක මතු කර හිනැහියන්
මා හැර දමා ගිය මියුලැසී

හිනැහෙමින් වැළපෙමින් තුටු සිතින් පෙම් පිරූ සමයේ
සලකුණක් ලෙස හෝ
පුරුදු ඉමිහිරි සිහින සමගින් දැවටියන්
මා හැර දමා ගිය මියුලැසී

ගායනය - අසංක ප්‍රියමන්ත

ඔබ මා අතහැර දමා දැන බොහෝ කලෙකි. ඔබට මා ආදරය කළ තරම ඔබ දන්නේ නැත. ඔබ විසින් අතහැර දැමූ මට හෙට දිනක්, පෙර මගක් හෝ අරමුණක් නැත. ඒ ඉසිබුවෙක ඔබ ගීතයක් සේ නොසිතූ මොහොතක, හීනයක් සේ නොසිතූ විරාමෙක පෑදී පැරැණි රස බර මතකයන් සමඟින් දැවටෙන්නේ නම්? අප හිනැහෙමින්, වැළපෙමින් පෙම් පිරූ යුගය අවසන් වී ඇත. නමුත් එහි සළකුණක් ලෙසවත් පුරුදු ඉමිහිරි සිහිනයක් සමඟ පැමිණ මා ළඟ දැවටෙන්න. ඔබ මගේ මියුලැසියයි.

අසංක ප්‍රියමන්ත විසින් බොහෝ කලෙකට පසුව ගයන ලද්දා වූ හෘදයාංගම ගීතයකි. පෙම්වතිය විසින් අතැර දැමනු ලද්දා වු පෙම්වතකුගේ හැඟීම් කදිමට මෙම ගීතය තුළ විස්තර වේ. ඔබ කවර දිනෙක හෝ විරහ වේ වේදනාව විඳ තිබේ ද? ඔබ පෙම්වතිය ඔබට සමු දී තිබේ ද? එය විඳ නැති නම් මේ ගීතය අසන්න. හදවත පුරා විහිදී ගොස් හිත කීරි ගස්වන වේදනාව ඔබට ද යන්තම් හෝ දැනෙනු ඇත.

අසන්න

නිය පෙළ සිඳලයි

නිය පෙළ සිඳලයි දෑත පාන්නේ
තුරුළට ගන්නට ආදරයෙන්
දැලිපත සිඳ ලයි කොපුල පාන්නේ
මුව සිප ගන්නට ආදරයෙන්

මව් නැති යාමේ මා උර මඬලේ
දෙතොල් හොවයි කිරි සුවඳ සොයා
දහදිය සුවඳක් දැණුනි ද පුතුනේ
දෙරණට මුමුණන නුඹ වෙනුවෙන්

නිදි නැති යාමේ මා ළය තුරුලේ
කැලූම් ගෙනෙයි මුදු සිනහ පපා
උණුසුම් සුසුමක් දැණුනිද පුතුනේ
පවනට මුමුණන නුඹ වෙනුවෙන්

සංගීතය - ජයන්ත රත්නායක
ගැයුම - වික්ටර් රත්නායක


සිංහබාහු නාටකයේ සිංහබාහු සිංහයාට විදින්නට එන විට සිංහයා ආදරයෙන් තම දෑත දිගු කර තම පුතරසන යා වැළැඳ ගැන්මට උත්සාහ දරයි. ලෙනක් තුළ සිරගත කළ නොහැකි නවීන චින්තනයත් සම්පරු දායික චින්තනයත් අතර ගැටුම දක්වන සිංහබාහු නාටකය සිහි ගන්වමින් මෙම ගීය පබැඳී ඇත. වැළැඳ ගන්නා විට තුවාල විය හැකි නිසා සිංහයා නිය පෙළ සිඳ දමයි. එසේම පහසුවෙන් සිප ගැන්මට රළු වූ කෙසරු (දැලිපත=රැවුල) බූ ගා දමයි. මව් නැති විට උර මඬලේ ද, නිදි නැති විට ළය තුරුලේ ද පුත්රයා සුරතල් වෙයි. එවිට ඔහු ට දැනෙන දහඩිය සුවඳත්, උණුසුම් සුසුමත් නැගෙනුයේ තමා වෙනුවෙන් ම බව සිතන්නට ඔහු පුතුගෙන් අයැදියි.
වර්තමාන ගීත ක්ෂේත්‍රයේ අයකු අතින් ලියැවුණු උත්කෘෂ්ට ගණයේ ගීයක් ලෙස මෙය සදානුස්මරණිය ව රසික හද තුල පැල පදියම් වනු ඇත. සඳ නාවත් කමක් නැති, සුදු මල් පොකුරක් අතින් දරා එන ඕලාරික පිය ගුණ ගීත අතර හද පිරිමදින ගී කිහිපයෙන් එකක් ලෙස මෙය හඳුන්වා දිය හැක. දෑස පියා ගෙන මෙම ගීතය අසන්න. ඔබට ඔබේ පියාණන් මතක් නොවන්නේ ද?

අසන්න

Tuesday, May 5, 2009

සුසුම්

ආඩි ලිං වලින් උණන්නෙ වතුර නෙවෙයි ලේ
නාඹර තල් ගෙඩි වල තද රත අඳින්නෙ ලේ
මිරිස් කරල් මෝරන විට පාට දෙන්නෙ ලේ
නළලේ රතු තිලක වලට රත ගෙනෙන්නෙ ලේ

ලේ නොගලන බිමක හුස්ම ගන්ට ඉඩ දියවු
අපට කැමැති කෝවිලකට යන්ට ඉඩ දියවු
දරු පැටවුන් සමග සිනාසෙන්ට ඉඩ දියවු
අපට නිදහසේ දොඩන්ට ඉන්ට ඉඩ දියවු

දිනා ගන්ට දේ එමටයි දනිමු එය බොලවු
අහිමි ලොව දිනන නිවැරදි මග සොයා බලවු
අපේ තුරුණු ලේ කඳ වැලි කතර මත නොලවු
අමු සොහොනක කිරුළු දරා පලක් වෙද බොලවු

උතුරේ යුද්ධයට වසර විසි පහකට ආසන්නව ඇත. නොකඩවා කෙරුණු යුද්ධයෙන් සමාජ ජීවිතය හා සිවිල් සමාජය කැඞී බිඳී යන තත්ත්වයට ආසන්නව ඇත. ෂෙල් වෙඩි හා මල්ටි බැරල් වලට ත් කොටි සංවිධානයේ මිනීමරු භීෂණයටත් යටත් ව සැබැවින්ම දුක් විඳින්නෝ වන්නියේ දෙමළ වැසියෝ ය. වන්නියේ වැසියන්ගේ සිත් හි බුර බුරා නගින කෝපය මෙලෙස නන්දා මාලිනිය විසින් ගයන්නා වූ ගීයක පද වැලට නැගී ඇත.
වන්නියේ සුලභ දර්ශන වන ආඩි ලිඳේ වතුර, තල් ගෙඩිය, මිරිස් කරල හා නළලේ තිලකය යන සියල්ලලේ ම රතුපාට ඇති කරනුයේ ලේ බව රචකයා කියයි. එතරම්ම ප්‍රමාණයක් ලේ හැලී ඇති බව එයින් ගම්‍යවේ. ඉන් පසුව ඔවුන් ඉල්ලන දේ පද වැලින් කියැවේ. ලේ නොගලන බිමක ජීවත් වන්නට ඔවුන් අයැදි යි. කැමැති කෝවිලක ට යන්න ට, එනම් ආගමික නිදහස ඉල්ලයි. දරු පැටවුන් බලෙන් අල්ලා ගෙන යුද්ධය ට ගෙන නොගොස් දෙමාපියන් සමගින් ඉන්නට ඉඩ දෙන මෙන් ඉල්ලයි. ඉන් පසුව නිදහසේ කතා කරන්නට ත්, නිදහසේ ඉන්නට ත් ඉඩ දෙන මෙන් ඉල්ලයි. මේ ඉල්ලීම් ඔවුන් ඉල්ලනුයේ ඔවුන්ගේ විමුක්තිය වෙනුවෙන් යැයි පෙනී සිටින ඊනියා සංවිධානයෙනි. දමිළ ජනතාව දිනා ගත යුතු දේ ඇතත් ආයුධ බලය හා ත්‍රස්තවාදය ඒ සඳහා මාර්ගය නොවේ. ඒ සඳහා වන නිවැරදි මග සොයා බැලිය යුතුය. මෙම යුද්ධයට යවා මිය යන්නේ වන්නියේ දහස් තරුණයන්ය. ඔවුන් ගේ මළ සිරුරු වලින් ගලා ගිය ලේ කඳින් සෙතක් වුණි ද යන්න ඉන් පසුව විමසා බැලේ. වැලි කතර විසින් ඒ සියළු ලේ උරා බී ඇත. අවසන අමු සොහොනක් දිනා ගැන්මෙන් ඇති ඵලය කුමක්ද යන්න් රචකයා පර කතශ්න කර සිටී.
කොටි සංවිධානයේ ෆැසිස්ට් වාදය ගැන පැහැදිලි ලෙසම විදහා පාන ගීතයක් වන මෙය සිංහල ගීත කලාවේ අපූරු සන්ධිස්ථානයක් සනිටුහන් කරයි. මෘදංග හා සිතාරය ආශ්‍රයෙන් ශෝකී වූ, නමුත් ඉතා ශක්තිමත් වූ වාදනයක් මෙම ගීතය පුරාවට ම දැකිය හැක. එසේම ලේ යන පදය සමූහ ගායනයක් තුළින් ඉදිරිපත් වීමෙන් ද එහි පොදු භාවය ඔප් නංවනු ලබයි.

අසන්න

අකීකරු හිනාවෙන්

අකීකරු හිනාවෙන් කවුළු දොර ළඟට වී
එදා වාගේ අදත් හිඳින් දඟකාරියේ
පුංචි රතු මල් වැටුණු දිග ගවුම හැඳ ඇවිත්
හිඳින් දඟකාරියේ එදා වාගේ අදත්

සිහින් සිරි පොද වැස්ස වැටෙන සැන්දෑ සමේ
පහන් තාරකාවන් පිපී එනතුරු රැයේ
පෙර වගේ හිනැහෙන්න ළං වෙන්න
සොඳුරු දඟකාරියේ

සිඟති පා පොඩි තබා දුව ඇවිද ගෙමිදුලේ
හොරෙන් වාගේ ඇවිත් හිනා වී හැංගිලා
කෙළිදෙලන් ඒ දවස් අමතක ද
කියන් දඟකාරියේ

ගී පද - කිත්සිරි නිමල් ශාන්ත
සංගීතය - ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධන
ගායනය - ටී. එම්. ජයරත්න


මේ ලොවෙහි කිසිම අයකු ප‍්‍රියයන්ගෙන් වෙන් වීමට අකැමැතිය. එනමුත් අපට සමහර විටෙක දී එසේ වෙන් වන්නට සිදු වේ. කලක් වෙන් වී සිටියකු නැවත ප‍්‍රියයන් ගේ ඇසුරට පැමිණි අවස්ථාව සොඳුරුතම එකකි. එවන් විටෙක දී යම් යම් අයගේ වෙනස් වීම්, නිවසේ සිටි අයට වඩා පැහැදිලිව පෙනෙන්නේ ඔවුන්ට ය. වැඩිපුර ම වෙනස් වන පුද්ගලයන් නම් දරුවන් ය.
කථා නායකයා මෙම තරුණිය දකිනුයේ ඇය කුඩා කල දී ය. අකීකරු සිනාවත්. පුංචි රතු මල් සහිත දිග ගවුමත් එයට දෙස් දෙයි. කෙළිදෙලෙන් හැංගි මුත්තන් කෙළිමින් ගත කල ඒ කාලයේ කථා නායකයා ළඟට වී ඇය හැන්දෑ යාමයේ සිරි පොද වැස්ස තුරල් ව දිලෙන (පහන්) තාරකාවන් නැගෙන තුරුත් සිටියා ය. නමුත් ඇය අද වියපත් ව සිටියි. ඇය අද මේරූ තරුණියකි. නමුත් කතා නායකයාට ඇය තවමත් ළදැරියකි. එබැවින් රතු මල් ගවුම ඇඳ ඇය දකින්නට එහු තවමත් බලා සිටියි.
මෙම ගීයෙහි ඇති සැබෑ මිහිර නම් එය බහු අරුත් දනවන රචනාවක් වීමයි. එහි අරුත මෙබඳු අයුරකට ද කැටි කර දැක්විය හැකිය. තම ප‍්‍රියාවිය දිග රතු මල් ගවුම හැඳ කවුළු දොරට වී බලා සිටි කාලයක් ද විය. සිහින් සිරි පොද වැස්ස තුරල් ව තාරකා නැගෙන තුරු ඔවුහු අතීතයේ ළං ව සිටියෝ ය. ගෙවත්තේ දුව පනිමින්, හොරෙන් ම ලං වී, ඔහු හා ඈ සිනාසුනාය. බොහෝ කෙළිදෙලෙන්, හිනැහෙමින්, ළං වෙමින් ගෙවූ එදවස් නිමා ව ඇත. සරල, සුන්දර, ආදර්ශවත් දිවිය ඇය හැර දමා ඇත. එම ජීවන රටාවට ඔහු ඇලූම් කරයි. එමෙන් ම එම ජීවන රටාව නැවත පටන් ගැන්මට ද ඔහුට අවැසිය. මෙම සරල ජීවන රටාව මූර්තිමත් කරන්නා වූ පුංචි රතු මල් වැටුණු දිග ගවුම (එය දිග ගවුමකි, කොට ගවුමක් නොවේ) හැඳ නැවත ඇය දැකීමට ඔහු ආශා කරයි.
ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධන ශිල්පියා විසින් සංගීතය සපයන ලද මෙම ගීතය ටී. එම්. ජයරත්නයන් විසින් මනා කොට ගැයුණකි. ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධනයන් ගේ සංගීතයට ගායනා කිරීම නිසා ප‍්‍රබුද්ධ යයි කියා ගත් පරපුරෙහි ගැරහීමට මෙම ගීය ලක් විය. නමුත් මේ ආකාර වු දිලෙන මිණි සැමදා පස යට තැබිය යුතු නොවේ. ඒවාට උචිත අල්මාරියෙහි ප‍්‍රදර්ශනයට ඒවා තැබිය යුතුම ය.

අසන්න

දස මසක්

දස මසක් මා කුස තුල සිටි පුතුනේ
දැන් ඉතින් අප වෙන්ව යා යුතු වේ
වීසි කරමි වන ලැහැබට දෑස පියා ගෙන
නයි පොළොඟුන්ගෙන් මවක ලබාවා
වග වළසුන්ගෙන් පියෙකු ලබාවා

දැඩිවී වග වළසුන් අතරේ
වළසකු වී අවුදින්
පුතුනේ . . . වීසි කරන්නට දරුවන් තනනා
ලෝකය කා වනසන් පුතුනේ

සැතපී නයි පොළොඟූන් දරණේ
පොළඟෙකු වී අවුදින්
පුතුනේ. . . අහක දමන්නට දරුවන් වදනා
ලෝකය කා වනසනු පුතුනේ

ඔබ කෙදිනක හෝ රෝහලක ප්‍රසව සහ නාරිවේද වාට්ටුවකට ගොස් තිබේද? නිතර එබඳු වාට්ටු වල දකින්නට ලැබෙන සිද්ධියක් මෙම ගීතයට පාදක වී ඇත. දුප්පත්කම නිස හෝ අවජාතක දරුවකු වීම නිසා සමහර බිලිඳන් මව්වරුන් විසින් අත්හැර දමා යනු ලැබෙයි. මෙම බිලිඳුන් ගේ ඉරණම කුමක්ද?
මවක් දස මසක් ආදරයෙන් කුස තුල රුවාගෙන සිටි දරුවා බිහි කර ඇත. නමුත් යම් හෙතුවක් ඉසා මෙම දරුවා රැගෙන යාමට ඇයට නොහැකිය. එබැවින් දරුවා වන වදුලකට විසි කර යාමට ඇය සිතයි. නමුත් අම්මා කෙනෙකු වශයෙන් එය එකවරම කළ නොහැකිය. එනිසා නයි පොලොඟූන් ගෙන් මවකත්, වග වළසුන්ගෙන් පියෙකුත් ලැබෙන ලෙස ඇය පතයි. එම දරුවා වියපත් වූ දිනෙක වළසකු සේ හපාකෑමෙන් හෝ පොලොඟකු ලෙස දෂ්ඨ කිරීමෙන් මෙම සමාජය නසා දමන ලෙස ඇය අයැදියි. ඒ වීසි කරන්නටත්, අහක දමන්නටත්, දරුවන් වදනා හෝ තනනා බැවිණි.

මෙම ගීතය මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්නයන් විසින් පබඳිනු ලදුව, එච්. එම්. ජයවර්ධනයන්ගේ සංගීතයෙන් හැඩව, නන්දා මාලිනිය විසින් ගයන්නකි. බොහෝ මත භේදයන්ට පාත්‍ර වූ "පවන" ගීත ඇල්බමයට මෙය ඇතුලත් විය. නිසි ඇගයීමට ලක් නොවු "පවන" තුල වූ මෙබඳු නිර්මාණ ගෙනහැර දක්වීම අප යුතුකමක් වන්නේය.

අසන්න

මේ නගරය

මේ නගරය මා ඔබ මුණ ගැසුණු නගරයයි
මේ නගරය මා ඔබ වෙන් කෙරුණු නගරයයි

වැව් ඉවුරේ දිය රළ පෙර සේම නැගෙනවා
නුග ගස් පෙළ අප නැතිවත් තව දළු ලනවා
සරසවි බිම කඳු රැල්ලෙන් එතෙර පෙනෙනවා
ඔබත් එක්ක ආයෙත් එහි යන්න හිතෙනවා

ඔබ අත ගෙන ගිය වීදියෙ ඈ හා යනවා
සිඟිති පුතා අතැඟිල්ලක එල්ලී එනවා
ඒ කාලේ පැතූ පැතුම් යළි සිහි වෙනවා
ජීවිතයම හීනයෙකැයි කියා සිතෙනවා

ගී පද - පේ‍්‍රමකීර්ති ද අල්විස්
සංගීතය හා ගායනය - මර්වින් පෙරේරා


සරසවිය ආදරයට මුල පුරන්නා වූ සාධකයන් බොහෝ එක් කෙරෙන තැනකි. තරුණ තරුණියන් ලෙස සරසවියට පිවිසි පසු ජීවිතය තුළ ඇති වන කම්කටොලූ විසඳා ගැනීම, අධ්‍යයන කටයුතු උදෙසා, විනෝදය හා කලා කටයුතු ආදී කරුණු වල දී නිතර නිතර ඔවුහු හමු වෙති. එලෙස ආදරයෙන් බැඳෙන අය තම ආදරය පරම රමණිය, නොබිඳෙන එකක් බව තරයේ අදහති. නමුත් අත් දැකීම් අඩු කාලයේ ඇති කරගන්නා මෙම සම්බන්ධතා වලින් බොහොමයක් වසර හතර පහක් ඇවෑමෙන්, අවසන් වසර වන විට නිම වේ. ඉක්බිති සරසවියෙන් විදුදරයන් ලෙස පිටවූ පසු ඔවුහු නැවත හමු වනුයේ කලාතුරකිනි.
නමුත් මෙහි රචකයා හට නැවත තම පුරාණ පෙම්වතිය හමුවේ. ඒ ඇය අත ගෙන ගමන් කල මාවත දිගම, තම බිරිය හා කුඩා පුතු සමග පිය නගද්දී ය. ඇය දකින ඔහු සිත හීනයක් වන් වූ අතීතයට දිව යයි. ඈ සමග නැවත යන්නට කැමැති සරසවි බිම අද ද ඔහුට පෙනේ. ඈ හා එක් ව අහස උසට පැතූ පැතුම් තවමත් සිහි වේ. නමුත් ඒ කඳුරැුල්ලක් (විවාහය) නම් වූ බාධකයෙන් අද දින ඔහු එහි යාම නවත්වනු ලබයි. ආදරවන්තයන් වෙන් වූවාට ලොව වෙනස් වී නැත. නුවර වැව් ඉවුරේ දිය රළ එදා වගේම අදත් නැගේ. ඒ නුග ගස් පෙළම අදත් වෙනසක් නොමැතිව දළු දමයි. පරම පිවිතුරු පෙමක් බිඳී විසිරී එහි අයිතිකරුවන් දෙපසට වී ඇත. නමුත් ලෝකයත් ජීවිතයත් එලෙසම දළු ලමින්, ගලා යයි.
හැඟුම් වලට වහල් ව කරන්නා වූ ආදරයේ අනිත්‍ය ස්වභාවයත් සිතූ දේ නොසිදුවන ලෝක ස්වභාවයත් පේ‍්‍රමකීර්ති කවියාණෝ මනාවට විග‍්‍රහ කරති. සිංහල සංගීතයේ කතෝලිකයන් ගේ ලකුණ මනාවට පිළිබිඹු කරන සුනිල් සාන්ත, අයිවෝ ඩෙනිස් ආදීන් ගේ ගණයටම වැටෙන මර්වින් පෙරේා ශිල්පියා දෙව් මැදුරේ අසන්නට ලැබෙන යාතිකා වල ආභාසය මෙහි සංගීතයට මුසු කරනු පෙනේ. මෙම ගීය සිංහල ගීත වංශ කතාව තුළ දශක තුනක් තිස්සේ වැජඹෙමින් සහස් සංඛ්‍යාත ශ‍්‍රාවක සවන් පත් සනහා ලන්නකි. එසේම එය තවත් සියවසකටම රසික හදවත් ඇද බැඳ ගෙන තබා ගනු ඇත.

අසන්න

Saturday, May 2, 2009

මාලිනියේ

මාලිනියේ (ඉන්ද්‍රජාලය)
මා මනසේ (අන්ධකාරය)
මා දෑස සොයනා (ඔබ දෑස නැත)
රුව ඇඳුනා
මාලිනියේ (නොරැවටෙන්)

මංගල පෝරුව මස්තකයේ (අමන තරුණය)
මම ඇය අත ගනිමී 
(ඉතින් එය ඔය තරම් සොඳුරු ද)

පතිවත රකිනා කුල කුමරී (අරුම පුදුමය)
මම ඔබ රැක ගනිමී
(වරද නොබැඳෙන ළඳුන් ලොව නැත)

ගේය පද - මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න
සංගීතය හා ගායනය - වික්ටර් රත්නායක


පෙරුම් පුරා ආදරය කරන පෙම්වතිය කෙබඳු තැනැත්තියක් ද? ඇය මුළු හදින් ම විශ්වාස කළ යුතු ද? නැතිනම් ඇය මා රවටනවා ද? බොහෝ දෙනෙකුගේ හිත තුළ ඇති වන්නා වූ මෙම සංකීර්ණ හැඟීම් සුනිල් ආරියරත්නයන් විසින් ගීයකට නැඟුණේ ඉහත අයුරිනි. සිතක් තුළ ඇති වන්නා වු සැක සහගත හැඟීම් මෙම ගීතය තුල මනාවට පිළිබිඹු වේ. 

මාලිනියට කතාකරන විට සිත තුළින් ඇසෙන්නේ ඒ ඉන්ද්රජාලයක් සේ නැතිවී යා හැකි බවත්, මනසේ අන්ධකාරය ඉන් පසු මැවෙන බවත් ය. මා දෑස සොයන රුව ඈ වුවත් නොරැවටෙන ලෙස සිත තුළින් නැවත ඇසේ. එබඳු කාන්තාවක් සමග අතිනත ගන්නා නුඹ අමන (මෝඩ) තරුණයෙකි. අවසන අතිනත ගැනීම එතරම් සොඳුරු වන්නේ ද නැත. මෙම අරුම පුදුම පතිවත රකිනා කුල කුමරිය නුඹට රකින්නට ද නොහැකිය. මන් ද වරද නොබැඳෙන ළඳුන් ලොව නැති හෙයිනි.

මෙලස සිත තුළ මැවෙන කෙළවරක් නැති වාදයක් (obsessive rumination) තුළට අසන්නා මෙම ගීතයෙන් රැගෙන යයි. නාද මාලාවට උචිතම ස්වරයකින් ගයන වික්ටර් රත්නායකයන් මෙම ගීය අමුතුම මිහිරක් ගෙන එයි. ශරීය ලාංකික ගීත ඉතිහාසයේ පළමු වරට සජීවි සංගීතය නොමැතිව, සංගීත පථයකට (track) ගීතයක් ලෙස ගැයුණේ මෙම ගීතයයි. 

ළඳු ඕවිටි

ළඳු ඕවිටි කළල් මතින් සුසුම් ගඟක් ගලනවා
බාධක ගිරි ශිඛර මැදින් කුස ගින්දර දිවෙනවා
අළුත් පාර හැදෙනවා

හිරු පායා අපේ හිසට සෙවණ ගෙනෙනවා
පොළොව දැවී අපේ පයට සිහිල සදනවා
දූවිලි මඳ පවන් හමා ගිමන් නිවනවා
දෑතේ කරගැට දෙතොලට පවන් සලනවා

අපේ ශ්‍රමය කළු ගල් වී බිම ඇතිරෙනවා
රන් දහඩිය තාර වෙලා උඩින් ගලනවා
මැති උතුමන් නමින් පාරෙ කඩුළු ඇරෙනවා
පාර අයිනෙ අපි හැමදා බලා සිටිනවා

පද රචනය - කුමාරදාස සපුතන්තරී
සංගීතය - රෝහණ වීරසිංහ
ගායනය - එඞ්වඞ් ජයකොඩි


නවතම වූ බිම් තීරුවක් මැදින් සුසුම් ගඟක් ඔවුහු ගෙන යන්නාහ. කඳු, ඕවිටි හා මඩ වගුරු යනාදී බාධක මතින් මේ සුසුම් ගඟ ගලයි. හිසට සෙවණ දෙන්නේ හිරු පමණි. පයට සිහිල සැදීමට ඇත්තේ ගිනියම් මහ පොළොව පමණකි. වෙහෙස නිවන්න ට හමන මද නල පවා දූවිලි රැගෙන එන්නා වූ කඨෝර එකකි. පවන් සලා ගැන්මට ඉතුරු වන්නේ ද කර ගැට පිරි දෑත පමණකි. ඔවුන් ගේ ශරි රමයත් දහඩියත් කළු ගලූත් තාරත් වී පොළොව තුල හැංගී යයි. ඒවා ට නිසි ඇගැයුමක් නො ලැබේ. ඇගැයුම ලබන්නෝ මැති උතුමන් ය. ඔවුන් අගයමින් මාවත විවෘත කරනු ලබයි. අප සැමදා පාර අයිනට වී බලා හිඳිනුයේ නැවතත් පාරක් සාදන තුරුය.
මහ පොළොව මත දිවෙන මාවතකට මෙන්ම ජීවිතයේ ශ්රම මාවතට ද මෙම ගීතය එකසේ අදාලය. ජීවිතයේ කඳු ශිඛර පසු කර සුසුම් ගඟක් ලෙස ජීවිතය ද ගලා යයි. වෙහෙස මහන්සිය නිවා ගැන්මට ද සිත් පිනවන යමක් ද නැත. අවසන තමා ළඟ කර ගත් දේ වෙන අයකුගේ නමට පුදනු ලැබේ.
කම්කරුවන් ගේ ජීවිතයේ මෙන් ම අප හැමගේ දුකින් පිරුණු මෙම ජීවන සංගරා්සිමය ගැන හද ට දැනෙන අයුරින් මෙම ගීතය එඞ්වඞ්, සපු හා රෝහණ ත්රිත්වය විසින් නිමවා ඇත.

සිලිං බිලිං

සිලිං බිලිං
කූරු වළලූ - පාට හතේ මාල පබලූ
වයිවාරණ අරුමෝසම් වටේට එල්ලා
රෝද දෙකේ මාළිගාව පොළට ඇවිල්ලා

කතා කරන බෝනික්කෝ - පියා සලන සූටික්කෝ 
කාසි වලට මාරු වෙලා අතින් අතට යනවා
මල් ගවුමේ අග හිඟ තැන් දෙහි කටුවෙන් හංගා ගෙන
පුංචි ඇහින් කඳුලැල්ලෙන් බැලූම් හෙළනවා

මද්දහනේ හිරු දෙවියෝ - කැඩපතකින් පොරවනවා
බලා උන්න පුංචි ඇහේ කඳුලැල් නැගුණා
අල්ලන්නට ආස ඇති කඳුළු වලට දෙන්නෙ නැතී
බෝනික්කෝ කඳුලැල්ලෙන් බොඳවී මැකුණා

ගේය පද - හේමසිරි ගුණතිලක
සංගීතය - කලණි පෙරේරා
ගායනය - නීලා වික්‍රමසිංහ

බෝනික්කනුත්, කුරුල්ලනුත් අයිති කුඩා දරුවන්ට ය. ලෑලි කෑල්ලෙන් කැපූ බෝනික්කා ගේ සිට ඉලෙක්ට්රොතනික බල මහිමයෙන් සෑදු කතා කරන බෝනික්කන් දක්වා දරුවන් ඔවුන් ට දක්වන ආදරයේ පරලි මාණයෙහි වෙනසක් නොවේ. කුරුල්ලන් ගැන ද එසේම ය. නමුත් දරුවන් ගේ ආශාවන් හි සීමාවන් තීරණය කරන සාධකය බවට අද මුදල් පත් වී තිබේ. පාරම්පරික සමාජ රටාව වෙනස් කරමින් දරුවන් ගේ ලොකයට තොරොම්බල් කාරයා පැමිණෙයි. ඒ පාට පාට මාල, වළලූ සහ අරුමෝසම් පිරුණු හීන පොකුරක් ද සමග ය. ඇඳුමේ ඉරුණු තැන් වහන්නට ආය කටුවක් නැති ඔවුහු කතා කරන බෝනික්කන් හා පියා සලන සූටික්කන් කාසි වලට මාරු වන ලොවෙහි තනි වෙති. අයිති කර ගන්නට ආසා මුත් එයට මුදල් ඔවුන් සතුව නැත. එසේ ම මෙම සමාජ කරඉර මය තුළ කඳුළු වල වටිනාකමක් ද නැත. එම සමාජ සන්දර්භය තුළ පුංචි එවුන් ගේ බෝනික්කන් නමැති හීනය කඳුළු වල බොඳවී යයි. පාරම්පරික ලද දෙයින් තුටු වන සමාජ කරළ පමය දිය කර හරින වත්මන් ආර්ථික දර්ශනය තුළ දරුවන් ගේ හීන බිඳ වැටෙන අන්දම අපේ ඇස් හරින අයුරින් මෙම ගීතය තුළින් කියා පායි.