ගහකොළ ද පණ අදී බිම වැතිරී
අභය ඉල්ලා යදින්නී ඈ
ආලයේ නාමෙන්
ගිරි හිසින් උදා වූ මධු සඳ බැස යයි
වන හිසින් නැගී ආ පිළි රැවු වියැකෙයි
මුණින් තලාවේ සුධවල යහනත
තැවෙන්නී ඈ . . . ආලයේ නාමෙන්
කුළුඳුලේ පිපී ආ මධු මල මැලැවෙයි
දොළ දිගේ ගලා ආ දිය වැල බොරවෙයි
පිදූ පාපයෙන් හද සැලමුතු පෙම
තැවෙන්නී ඈ . . . ආලයේ නාමෙන්
පද - මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න
සංගීතය හා ගායනය - නන්දා මාලිනී
ඈ හැර ඇගේ පෙම්වතා කොහි යන්නට සැරසේ ද? ඔහු නොමැතිව ඈ කෙසේ දිවි ගෙවන්න ද? ඇගේ සුළු වරදක් උදෙසා මෙලෙස ඈ හැර යා යුතු ද? ප්‍රිය විප්පයෝගයෙන් වලප්නා තරුණියක ගේ හැඟීම් හද සසල වන අයුර දක්වන්නා වූ ගීතයකි මෙය. ඇගේ ආලය කුළුඳුලේ පිපී ආ මධු මලකි. දොළ දිග ඇදී ආ සුනිමල දිය දහරකි. පර්වත මතින් නැගී ආ පුර සඳකි. වන හිසින් නැගී හා පිළිරැවු දෙන (කුරුළු) හඬකි. ඒ මධු මල දැන් මැලැවෙයි. ඒ දිය වැල දැන් බොර වෙයි. ඒ මධු සඳ බැස යයි. ඒ පිළිරැුවු වියැකෙයි. හද සැලමුතු පෙම (ප්‍රථම ප්‍රේමය) වෙන අයෙකුට පිදූ පවින් ඈ අද සුදු යහන (මංගල යහන විය හැකිය, මිය යාමට සූදානමින් විය හැකිය) මත මුනින් තලාවී තැවෙයි. ඇගේ ලොවේ සෙවණැලි පවා දැන් ශෝකයෙන් ඉකි බිඳි. ඔහු ආලය මෙන් ම ඇගේ සිහින ලොවේ ගහකොළ ද දැන් මියෙන්නට ආසන්නව පණ අදී. ඇගේ ආලය (ඇගේ ජීවිතයට සම කර) අභය දෙන මෙන් ඉල්ලා සිටී.
ගීතයක් සතු ඉතා කෙටි කලක දී සුවිසල් හැඟුමක් ඇතිකරන්නා වු ගුණය මැනැවින් පරරේ කට කරන පද වැලකි. කැඞී බිඳී යන. වියැකී යන දේ උපමා රූපක ලෙස භාවිතා කර ඇත. සඳ, මල, දිය, නද යන මේ සියල්ල ආලය පිළිබඳ වූ සංකේතයන් ය. එසේ ම ඒවා අස්ථිරත්වය පිළිබඳ සංකේත ද වෙයි. මෙම ගුණයන් දෙකම දක්වන්නා වූ උපමා රූපක ඉතා පරිස්සමින් පද වැල සඳහා රචකයා භාවිත කර ඇත. මේ ගිතය අසන්න. ඉන් ජනිත වන හැඟීම මෙහි විස්තර කිරීමට අනවශ්ය තරමටම ප්රභලය.
No comments:
Post a Comment