මලේ රුවට තරුණ බමරු ඇදෙන්නේ
මලේ මුකුළු බමර නුවන් වෙළන්නනේ
පැතුම් සිනාසේ - නැහැ සිතුම් මුළාවේ
සිනාවී ආවා - මුළා වී ආවා
සිත ඒ රුවේ වෙළිලා තියේ
එය ආදරේ හඳුනා නොවේ
සිනාවී ආවා - මුළා වී ආවා
මදිරා මලේ උතුරා හැලේ
සැමදා ලොවේ නැහැ ඒ රසේ
සිනාවී ආවා - මුළා වී ආවා
ආදරය කෙබඳු ද? එය ජීවිතය සනහා ලන සිහිල් ඔසුවක් ද? එසේ නැති නම් විෂ කැටි කළ කපුරු මලක් ද? ශිෂ්ටාචාරය පටන් ගත් දා පටන් මේ ගැන වාද විවාද එමට පවතින්නට ඇත. ආදරය ගැන සර්ව සුභවාදී (optimistic) හා සර්ව අසුභවාදී (pessimistic) දෘෂ්ටි කෝණ වලින් බලන තරුණයන් දෙදෙනකු අතර සංවාදයක් ලෙස මෙය ලියැවී ඇත. ටී. එම් ජයරත්න හා සුනිල් එදිරිසිංහ යන ශිල්පීන් දෙදෙනා ගේ හඬින් මෙම ගීතය හැඩ වී ඇත. මෙම ගිතය සුවිශේෂ වන්නේ එය ඉදිරිපත් කරන ආකාරය නිසාය. වික්ටර් රත්නායකයන්ගේ මාලිනියේ ගීතය හැරුණු විට මෙම ගීතයට කිට්ටු වන ආකාරයේ වෙනත් නිර්මාණයක් සොයා ගැනීම හෝ අපහසුය. විවාදයක් ලෙස කෙරෙන මේ ගීතයේ දී අවසන ඔවුන් එකග වනුයේ එක් දෙයකට පමණි. එනම් මල් වෙත බමරුන් ඇදෙන බවට පණකි.
1 comment:
මම ආසම සිංදුවක්, දිගටම ලියන්න, වර්ඩ් වෙරිෆිකේශන් අයින් කරනවනම් හොදයි.
Post a Comment