සුවඳ සලනවා

සුවඳ සලනවා
කටු අකුලක මලක් පිබිදිලා
බමරු බමනවා
සුවඳ වැදී මත්වෙලා

තරු යුවලක් සිනා සලයි
ලඟා වෙන්න බෑ
පියාපත් ඇතත්
ඒ දුර පියාඹන්න බෑ
කිසිවක් මට සිතා ගන්න බෑ
සිත ඉගිල ගිහිල්ලා

වෙනසක් නැති ආදරයයි
සිතක් සොයන්නේ
කඳුලක් නැති ආදරයයි
ලොවක් පතන්නේ
කිසිවක් මට සිතා ගන්න බෑ
සිත ඉගිල ගිහිල්ලා

ගායනය: දයාරත්න පෙරේරා

සාමාන්‍ය පෙළ පන්තිය වනාහි නව අත්දැකීම් ලබා ගන්නා කාලයකි. එසේම රැඩිකල් අදහස් මෝදු වන කාලයක්ද වෙයි. සම්භාව්‍ය සංගීතයට කොතරම් ඇලුම් කළත් වේග රිද්මයට හිත ඇදී යන කාලයයි. එසේම ආදරය ගැන නැවුම් හැඟුම් මෝදු වන කාලයයි. ඒ නිසාම නව සංගීතය හා ගායකයන්ගේ ගීත කෙරෙහි සිත යොමු වන කාලයයි. 

අපට ද මෙවන් කාලයක් විය. රාජකීය විදුහලේ මා උගත් පන්තිය කලාගාරයෙකැයි කීම අතිශයෝක්තියක් නොවේ. එතරම් දක්ෂ කලා හැකියාව ඇති පිරිසක් මේ පන්තියේ වූහ. සුපුන්, අස්තික, ඉලීෂ හා සන්තුෂ් අපේ සිටි හොඳම ගායකයෝය. සුපුන් අද භෞතික විද්‍යා පශ්චාත් උපාධිධරයෙක් ලෙස එක්සත් ජනපදයේ වසයි. අස්තික නීතිවේදියෙකි. බරපතල ලෙස රෝගාතුර වී සිටි ඉලීෂ කොහේදැයි නොදනිමි. සන්තුෂ් අද භාතිය සමග එකව ගීත ගයයි. එමෙන්ම වාදකයෝ රාශියක් ද එහි සිටියහ. බණ්ඩාර, මනෝජ්, ගයාන් ඇතුලු බොහෝදෙනෙක් එහි වූහ. මා සිදු කලේ ඩෙස්ක් එක උපයෝගී කරගෙන බෙර ගැසීමය. පන්තියේ නිදහස් කාල ඡේදයක් ලැබූ ගමන් අප සිදු කලේ ගීත ගැයීමය. පන්තියේ ගයන ගීත වලින් බහුතරය මෙවන් වේග රිද්ම සරල ගීත විය. 

එදාත් එවන්ම දිනයකි. උදේ පාන්දරම හැඩ කෙල්ලෙක් දැක් ගෙන ආ විකුම් පුවත අප සැමට හෙළි කලේය. වෙනදා මෙන් නොව විකුම් සිටින්නේ අද අමුතු සන්තෝෂයකින් නිසා, ඇණෙන්නට සින්දුවක් කිව යුතු බව අප කාගේත් අදහස විය. අප පටන් ගත්තේ මේ ගීතයයි. සුපුන් වයලීනයත්, බණ්ඩාර බට නළාවත්, සන්තුෂ් ඕගනයත් වාදනය කළහ. මම බෙර ගැසූ අතර අපේ අනෙක් සොයුරෝ අත්පුඩි තලමින් තාලය ඇල්ලූහ. 

අපේ සින්දුව හදිසියේ නැවතී ගියේ උප විදුහල්පති පන්තියට කඩා වැදීමත් සමගය. "ඕයි, මේක රෝයල් එක, මේක කෝලම් මඩුවක් නෙවෙයි" යනුවෙන් කෑගාගෙන ආ ඔහු බණ්ඩාරගේ බටනලාව ගෙන පොළොවේ ගැසුවේ කෑලි කෑලි යන්නටය. බණ්ඩාර ජීවිතයේ අපමණ කම්කටොලු මැදින් උගත් නොසැලෙන සිසුවෙකි. වලි වලදී ගුටි කන නමුත් ඔහු කිසිදා අඬනු මම නම් දැක නැත්තෙමි. නමුත් ඔහු එතරම් ආදරය කල බටනලාව කැබලි වීයාම නම් ඔහුට කිසිසේත් දරා ගන්නට නොහැකි විය. ඔහු සෙමින් හඬමින් සිටියේ අප සැමට නොපෙනෙන ලෙසය! පසුව අපි ටක් ෂොප් එකට දෙන මුදල සති කීපයක් තිස්සේ ඉහුරු කර අපි බණ්ඩාරට බට නලාවක් මිළදීගෙන දීමු. 

වසර විස්සකට පසුව දයාරත්න පෙරේරාගේ මේ ගීතය අසද්දී මට ක්ෂණයෙන් මතක් වූයේ මේ සිදු වීමයි. දයාරත්න පෙරේරා අප සවණට ආවේ අප සා.පෙළ. සිසුවන්ව සිටි කාලයේදීය. "දිගු නෙත් හසරැල්ලේ", "නොදොඩා මුවින්" වැනි ගීත එකල වෙනසක් සෙවූ අප සිත් වලට ආමන්ත්‍රණය කලේය. "සුවඳ සලනවා" ගීතයත් එසේ අප නව යොවුන් හදවත් ආදරයේ ප්‍රහර්ෂයෙන් පුරවා ලූ ගීයක් වූයේය. මේ ගීයේ ඇහ්තේ ඉතාම සරල පද වැලකි. තරුණියක් දැකීමෙන් සිත මන්මත් වන තරුණයකුගේ අහිංසක සිතිවිලි මේ ගීතයේ ව්‍යංගාර්ථයෙන් සඳන් වේ. කටු අකුලක මලක් පිපී සුවඳ දෙයි. එය අප සිටි පශ්චාත් ජේ.වී.පී. භීෂණ සමයෙන් පසුවද එහි බලපෑම අප සිත් තුලින් පහ නොවීය. එවන් විටෙකදී හැඩ කෙල්ලක් යනු කටු අකුලක මලක් දැකීම වැන්නක්මය. ඇගේ ඇස් සිනාසෙන තරු යුවලක් වැනිය. සිත මන්ත් වී ඉගිල ගියත් එහි යන්නට පියාපත් මට නැත්තේය. මේ කෙල්ලන් සමහර විට සැප රියවල ගමන් ගනු අප දකිනා දෙයකි. 138 බසයේ සැමන් මාළුන් මෙන් තෙරපී ගිය පාසල් සිසුන් වූ අපට එහි පියඹන්නට පියාපත් කොයින්ද? ඒ වයසට අප සෙවූයේ වෙනසක් නොවන ආදරයක් නම් මුසාවකි. එනමුත් ඒ වයසට එය සුන්දර අත් දැකීමක්ද විය. මේ කිසිවක් අපට සිතා ගන්නට බැරි වූයේ අප සිත් සුන්දරතාවය හමුවේ ඉගිලී ගොස් තිබීම නිසාය. 

දයාරත්න පෙරේරා වැඩිපුර ගීත ගය නැත. නමුත් ඔහු විසින් ගැයූ සමහර ගීත නව යෞවනයන් ලෙස අප ඉත සිතින් වැලඳ ගත් ඒවා බව නම් කිව යුතුමය.

බා ගෙන අහන්න