Thursday, October 7, 2010

සිවු වසරක් තුල


සිවු වසරක් තුල පෙම් සිහිවටනය
නෙතු කඳුලක් වේවා
මින් මතු කිසිදා කිසිම සැඳෑවක
අප නොම හමු වේවා

සීතල පව්වේ කඳු රැලි යායේ
සරසවි පායේ තුරු සෙවනැල්ලේ
ඔබ මට අවනත පොඩි දරුවකු සේ
සසර දිගේ ආ මේ දිගු ගමනේ
ඉවත බලාගමු නාඳුනනා සේ
මින් මතු හමු වී අප දෙදෙනා

හිමගිරි සෙවණේ දිය සීරාවේ
නාමල් යහනේ තරු මේලාවේ
නිහඬව වැලැපෙන ඒ පෙම් සටහන්
මීදුම් සළුවක මැකී ගියාවේ
ඉවත බලාගමු නාඳුනනා සේ
මින් මතු හමු වී අප දෙදෙනා


ගායනය හා සංගීතය: ආචාර්ය දයාරත්න රණතුංග


අද ඒ දවසයි. සිවු වසරක් මේ බිමේ ගෙවීමු. සිනා, කඳුළු, සුසුම් මැද මහ පොත් වන පොත් කළෙමු. එක පත බෙදා ගෙන කෑවෙමු. එක්ව ගැයීමු, රැඟීමු, නැගී සිටියෙමු. ඔබ මා ජීවිතයට ආවේ ඒ අතරය. එයදු නවමු අත්දැකීමක් විය. පෙම් මග, දේවදාර ගස් අතර, මහවැලි දෑලේ අප ඇවිද්දෙමු. ඔබ මට කිසිවෙකුට වඩා ලං ව සිටියේය. මා හද ගැහෙන රාවයද ඔබ දැන සිටියේය. එනමුදු සරසවියෙන් පිට ලොවක් ඇත්දැයි අප අමතක කළෙමු. නැතිනම් අපට එය අමත විය. දැන් බිහි දොර අබියෙසට අපි පැමිණ සිටින්නෙමු. හෙට දීන අප වැළඳගන්නට හෝ හපාකන්නට හැකි ලොවකට පියමනින්නෙමු. අද අවසන් දවසයි. සීතල හන්තානේ මීදුම් සේල, මහවැලියේ දිය සීරාව, සරසවි පහයේ තුරු සෙවනැල්ලෙන් අප හෙට සමු ගනිමු. ඒ අපේ පෙම වෙනුවෙන් වැලපෙන සටහන් වන්නේය. සසර දිග පොඩි දරුවකු පසු පස එන්නාක් මෙන් ඔබ මා පසු පස එන්නට ඇත. එනමුත් අද අවසන් දිනයයි. මින් පසු නොහඳුනන ලොවක නොහඳුනන දෙදෙනෙකු මෙන් අපට ඉවත බලා ගැන්මට සිදු වනු ඇත.

සරසවි පෙමක ශෝකාන්තය රැගත් දයාරත්න රණතුංගයන් ගයන ගීය 70 දශකයේ ගැයුනකි. පේරාදෙණි‍ය සරසවිය හා එහි නිමල සුන්දරත්වය විසින් සඟවා ගෙන සිටිනා, නිහඬව වළ දැමුණු පෙම් කතාවකට නැවත පණ දීමක් මේ ගීය තුලින් අසන්නට ලැබේ. මෙහි භාවයන් හා සංගීතය ගැන තවත් අටුවා ටීකා අවශ්‍ය නැත. ඊට කන්දීම පමණක් සෑහේ.



No comments: