Thursday, July 2, 2009

අඬහැරේ

අඬහැරේ හඬට කන් දෙමිනා
කළුවරේ වුවද දිව එන්නා
මිතුරනේ ඔබ කෙරෙන් වෙන් වී
පුරවරේ තනිව මා ඉන්නා

රටාවට අතු බඳින දා වහලේ
ගෙවිලියක් බිම හාන දා කුඹුරේ
මගේ තනියට දැවටෙමින් ළඟ
විපත දැක අත් නො ඇර ආ මිතුරේ
හුදෙකලා වූ සිතින් මා නගරේ

උනුන් පාගා තරඟයට දුවනා
අනුන දුක දැක මුනිවතින් හිඳිනා
දෙනෝදාහක් දනන් අතරේ
හිනයක් සේ ඇවිත් ළඟ ඉන්නා
නුඹ සෙනේ මා හදින් සිප ගන්නා

ගී පද - බණ්ඩාර ඇහැළියගොඩ
ගී තනු - සරත් වික්‍රම
ගායනය - සුනිල් එදිරිසිංහ

ගම හැරදා නගරයට බොහෝ දෙනා පැමිණෙනුයේ ඉසුරු සොයන්නට ය. නගරයේ ඇති ඉසුරු ලැබෙනුයේ ජීවිතයේ වැදගත් අංගයන් කැප කිරීමෙන් පසුව බව තේරුම් ගන්නා විට බොහෝ දෙනා පරි ඉමාද වී ඇත. ගමෙහි සංස්කෘතියේ වටිනා දේවල් කැප කරන පුද්ගලයා ඉසුරු ලබා අවසන, ඒ වටිනා දේ නැවත මුදලින් මිළ දී ගත නොහැකි වන බැව් දැක සන්තාපයට පත් වේ. ගම් වල සී සානා අඩහැරයටත් පන්සලේ ඝණ්ඨාවටත් රාත්‍රියේ වුවද ගම්මු දිව එති. ගමේ ගෙදරක පොල් අතු සෙවිලි කරන දා, බිම් මැඩුමක දී හෝ විපතක දී දකින්නට ලැබෙන මිනිස් ගුණාංගයන් නගරයේ දී නොදැකීමෙන් කවියා දුකට පත්වේ. ඔහුට නුහුරු හුදෙකලා බවක් දැනේ. අනෙකා පාගා ගෙන දියුණු වන්නට වෙර දරන, පෑගෙන උන් ගේ දුක මුනිවතින් බලා හිඳින මිනිසුන් අතර දී වුවත් මෙම මිනිස් ගුණාංගයන් කවියා ළඟ දැවටෙමින් පවතී. කවියා පුරවරෙහි තනිව සිටිය ද, ඔහු එය මහත් වූ සෙනෙහසින් මිතුරකු සේ වැළැඳ ගනී.
මෙම ගීතයෙහි පද රචකයා අඥාතය. වසර 1990 දී පමණ ගැයුණු ගීතයක් වන අතර සුනිල් එදිරිසිංහයන්ගේ මධුර හඩින් හැඩව ඇත. අද දින වැඩිපුර අසන්නට නොහැකි වන ගීතයක් වේ.

No comments: