Tuesday, June 2, 2009

පායන් රන් සඳ

පායන් රන් සඳ පෙරගිරි මුදුනින්
නැග එන පාළුව මකා දමා
කොතෙක් වෙලා මම බලා හිඳින්න ද
ඔබ එනතුරු හිස් දෙනෙත යොමා

නිල් මිණි තරු කැට නෙතු යුග පියැවී නිදිබර වී ඉන්නේ
පුන් සඳ වෙනුවට මේ කුළු නැඟිලා අඳුරයි මේ එන්නේ

ඈත එපිට සිට යුගයෙන් යුගයට
ප්‍රේමාතුරයන් හෙලූ කඳුළු කැට
එකතු වෙලා දෝ කඩා හැලෙන මේ
මහ වරුසා මැවුනේ

ඈත එපිට සිට යුගයෙන් යුගයට
ප්‍රේමාතුරයන් හෙලූ සුසුම් වැල්
එකතු වෙලාදෝ හමා යනෙන මේ
කුණාටු වැල් මැවුනේ

ඉඳහිට මුවගේ නැගුණු සිනා රැළි
අතරමංව යන එන මං නැති වී
වියරු වැටී දෝ විදුලිය වාගේ
දුව පැන මේ යන්නේ

පදරචනය - මහගම සේකර
ගායනය හා සංගීතය - ආචාර්ය අමරදේව


පාළුව යනු කුමක් ද? පාළුවට අකැමැති අයට එය දැනෙනුයේ ත්, තනි වීමට කැමැත්තන්ට එය නොලැබෙන්නේ ත් ඇයි දැයි නොදනිමු. මෙම රුදුරු පාළුව දැනෙනුයේ වියෝගය නිසාය. පාළුව මකන්නට සඳ නැගෙන තුරු මම හිස් දෙනෙතින් අහස දෙස බලා ඉඳිමි. මා බැල්ම හිස් වන්නේ නුඹ නොමැති බැවිනි. නමුත් පුන් සඳ වසා ගෙන එන්නේ රුදුරු කළු මේඝ වලා පෙළයි. මේ හමන කුණාටු සැදුණේ මා වැනි පෙම්වතුන් හෙලූ සුසුමිනි. මේ මහ වරුසා ලෙස වැටෙනුයේ මා වැනි පෙම්වතුන් නෙතින් ගලා ගිය කඳුළු වැල් ය. මේ පැන නටන විදුලිය මැවුණේ මා සිනාවන්ට යන එන මං නැති වී වියරු වැටීමෙනි. මුවගේ නැගෙන සිනාරැළි පෙන්වීමට කෙනෙක් නොමැත. එනිසා සිනාවන් වියරු වී දුව පැන ඇවිදියි. මේ සියල්ලම ඔබ එන තුරුය. ඔබ කවදා ඒ දැයි මම බලා සිටිමි.

තනිවූ මිනිසකු ගේ සිතෙහි පෙරැලි කරන්නා වූ හැඟුමන් මෙම ගීතය තුළින් පිළිබිඹු වේ. ගරා වැටුණු සිතුම් පෙළ තුළින් නැගෙන කඳුළු වරුසාවකින් සිත තෙමා දමයි. අමරදේවයන් සතු භාවමය ගුණය මනාව පෙන්වන අවස්ථාවක් ලෙස මේ ගීතය හඳුන්වා දීමට හැකිය. භාෂාව නොදන්නකුට වුවද ඔහු හඬ තුලින් මතු වන තනි කම පිළිබඳ භාවමය ගුණය දැනෙනු ඇත. නිතර නොඇසෙන මෙබඳු ගීත වල ඇති මිහිර කෙතරම් දැයි බලන්න.

අසන්න

No comments: