Saturday, April 19, 2014

දමා යන්නට

දමා යන්නට නොහැකි මිහිමත
එකම සම්පත ඔබම පමණයි
මිදී යන්නට නොහැකි මේ ලොව
එකම බැඳුම ද ඔබම පමණයි

බැඳී දුක සැප දෙකෙහි නිතියෙන්
හදේ තනි නොතනියට වැඩහුන්
ළබැඳි සිත් මල් පරව යන විට
පසක් වෙයි අනියත ලොවේ
ජීවිතය යනු සිහිනයක් මය සසර මග දකිනා

බැඳුණු සෙනෙහස නොවන නිම්හිම්
ඇත ද පණ නල සමග රැකෙමින්
අපේ අත්වැල ලිහී ගිලිහෙන
මොහොත එයි කවදාක හෝ
යා යුතුය ඒ නියත නික්මන සියළු බැමි සිඳිනා


පද රචනය, ගායනය සහ සංගීතය: සෝමතිලක ජයමහ

එය සිදුවූයේ මීට සියවස් විසි හයකට පමණ පෙරදීය. ජීවිතයේ අරුත කිමැයි සොයන්නට උත්සාහ කළ තෙදවත් රජ කුමරුවෙක් ලෝකය දකින්නට නික්මෙන්නට නියමිත මොහොතයි. එනමුත් ඔහු සිත තුල සැකයෙක් ඇත. තම බිරිය සහ පුතු දමා යන්නට සිත් නොදේ. එවන් අවස්ථාවකදී නැගෙන සිතුවිලි සමුදාය කැටි කරගෙන මේ ගීය ලියැවී තිබේ. රජ මැදුරට එහා වූ ලෝකයට පිවිසෙන්නට ඔහු යත්න දරතත් දමා යන්නට නොහැකි වස්තුවක් ඔහු සමීපයේ වෙයි. ඇය හා ඇති බැඳීම සියළු බැඳුම් දිය කර හැරි කල්හිත් පවතින්නකි.

දුක සැප දෙකෙහිදීම නිති පතා බැඳී සිටියත්, තනි නොතනියට සෙවණැල්ලක් මෙන් සිටියත්, නිම් හිම් නොවන සෙනෙහසින් බැඳී සිටියත් මේ සියල්ල රැකෙන්නේ ජීවිතය රැඳෙන තුරාවට පමණි. ඒ ලැබැඳි සිත් පරව යන තෙක් (එනම් මරණයට පත්වන තෙක්), පමණකි, මේ ලොව අනියත බව දැනෙන්නේ. එවන් වූ අත්වැල කවදා හෝ ලිහී ගිලිහෙන්නට නියමිතය. එයට පෙර සියළු බැමි සිඳින්නට අබිනික්මන කල යුතුවේ. නැති නම් සසර මගෙහි සිහිනයක් වූ ජීවිතය තුල නෑත නැවතත් අතරමං වනු ඇත්තේය.

ගීතය බොදු සාහිත්‍යයේ අංගයන් මනාව විස්තර කරන්නේ එයට අනුගත වන එකදු වචනයක් හෝ භාවිත කරමින් නොවේ. පද රචකයෙකු ලෙස සෝමතිලක ජයමහ දක්වන දක්ෂතාවය මෙහිදී ප්‍රශංශනීය වේ. සරල කාරණා එසේ විස්තර ක්‍රද්දී ගැඹුරු ධර්ම කාරණාද විග්‍රහයට ඔහු රුසියෙකි. නාගර්ජුන හිමියන්ගේ ශූන්‍යතා සංකල්පය ඔහු විස්තර කරන්නේ මෙසේය.

සක්වළ තලයේ සොයා බලා 
සැපතැයි කියනා කිසිවක් ඇත්නම්
පවසව හඳුනා ගනු රිසියෙම්

නීලාකාසේ නිල්ල මුළාවකි 
ධවල වලාවේ සුද ද මුළාවෙකි
නොලැබුනු ලෝකය සැපතැයි සිතු මුත්
ලද පසු එලොවත් කඳුළු ගුලාවෙකි

චන්ද්‍රාලෝකේ පැහැය මුසාවකි 
අඳුරු අගාධේ කළුව මුසාවකි
සැපතේ සිහිනය හෙට දින සතුමුත්
පත් වන දිනයෙදි හෙටද අපායකි


අහස, පොළොව, හිරු, සඳු, අනාත්මය සහ කාලය යන්න මුළාවක් බව මේ ගීතය තුලින් කියා පායි. මේ ගීත දවයම සෝමතිලක ජයමහ ශූරීන්ගේ බොදු දැනුම විදහා පාන ගීතයන් ලෙස දැක්විය හැකිය.